Rozdział 4

Jejku nie wiem co o nim myśleć. Może się rzeczywiście we mnie zakochał. Hmm jest słodki i atrakcyjny chociaż miał dużo kontaktów z policją i bójki to dla niego codzienność. Chcę go pocałować ale nie zrobię tego nawet jeśli to mój najlepszy przyjaciel. Chyba się w nim zakochałam ale mu tego nie powiem. Nawet nie wiem czy to na serio czy moje myśli są jeszcze głupie.
Kilka godzin później wstałam i go obudziłam
-Hazz jest już 20
-Jesteś głodna?
-Tak troszeczkę. Jesteś świetnym kucharzem
-Ja? Lubię coś pogotować ale świetny nie jestem.
Gdy przeczesał swoje włosy wyglądał tak idealnie. Zawsze tak wygląda. Oh chyba na prawdę się w nim zakochałam. Nie, nie, nie! Próbowałam odepchnąć tą myśl od siebie.
-To wstajemy? -zapytałam się-
-Tak
-To pójdziesz jutro ze mną na ten pogrzeb?
-No okej
-Dziękuję ci -rzuciłam mu się na szyję-
-Nie ma za co
-Oddać ci twoją koszulkę?
-Nie musisz chyba, że przeszkadza ci widok mojego torsu
-Umm nie raczej nie -moja twarz posmutniała-
-Co się stało?
-Ciągle o nim myślę, nie umiem o nim zapomnieć
-Laura! Przestań być taka wkurzająca ciągle o nim gadając! To mnie na prawdę denerwuje
-Wyjdź z mojego domu -ściągnęłam z siebie jego koszulkę i go wypchnęłam z domu- Nie przychodź, nie dzwoń, nie przepraszaj
-Dobra wyluzuj, tylko powiedziałem żebyś o nim nie gadała
-Idź stąd
-Nie
-Wyjdź stąd do cholery! -krzyczałam prawie płacząc-
-Nie, nie wyjdę
-wystukałam numer Louis'a na telefonie i powiedziałam żeby przyjechał- Zaraz będzie Louis
-Skąd masz jego numer?
-Nie powinno cię to interesować a teraz wyjdź stąd, naszej przyjaźni koniec!
Nawet nie zastanowiłam się zanim to powiedziałam.
-Ty jesteś jakaś popieprzona!
Gdy Harry wyszedł zaczęłam płakać, znowu. Przed chwilą jeszcze leżałam w jego objęciach, a teraz się z nim pokłóciłam. Nienawidzę go, a zarazem kocham. Rzeczywiście jestem popieprzona.
Gdy tak siedziałam pod ścianą przyszedł znów pobity Louis.
-Jejku co ci się stało?-zapytałam się go-
-Ten debil próbował mnie uderzyć a teraz leży nieprzytomny koło swojego samochodu.
-Co?! -wybiegłam z domu i zobaczyłam leżącego Harry'ego-
-Hazz, wszystko jest ok? -zapytałam się go-
-Pojedź ze mną do domu
-Okej tylko powiem mu żeby wyszedł z mojego domu. Chodzi mi o Louis'a
-Ja to zrobię -powiedział i po kilku minutach był z moimi kluczami przy samochodzie-
-Dzięki
-Nienawidzę go tak bardzo
-Co on ci zrobił, że go nie lubisz?
-Rozmawia z tobą
-I tylko dlatego go nie lubisz?
-Powiem ci w domu ok?
-Dobra okej. Nie potrzebujesz jechać do szpitala?
-Nie
-Na pewno wszystko ok?
-Czemu się o mnie teraz martwisz?
-oparłam głowę o szybę i łzy zaczęły mi spływać po policzkach-
-Już jesteśmy -zaparkował pod domem i wyszedł z samochodu-
Kilka minut później siedziałam w jego pokoju.
-Chciałaś wiedzieć czemu go nie lubię prawda?
-Tak, więc o co chodzi?
-Ugh, nie chciałem ci tego mówić i miałem nadzieję, że już nigdy nie będę musiał tego wspominać.
-Jak nie chcesz to nie musisz mówić.
-Dobra, kiedyś z nim chodziłem.
-Jesteś gejem?
-Nie, już nie
-Mogę cię przytulić?
-Nie ja cię przytulę -przytulił się do mnie-
-Przepraszam, że wtedy ci to wszystko powiedziałam
-To ja jestem idiotą więc ja cię powinienem przeprosić i to właśnie zrobię -wpił się w moje usta, a ja odwzajemniłam pocałunek-
Co ja robię?
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Pamiętaj
Czytasz=komentujesz! Proszę was bardzo!